Klok nederokkerzeel
De Geschiedenis van De Okkeziel Bruist klok:
10 mei 1940 : begin van de Tweede Wereldoorlog. Zoals in de meeste kerken hangen er in de toren van onze kerk twee klokken, een grote klok met een gewicht van 850 kg en een kleine klok met een gewicht van 450 kg.
19 december 1942 : de Duitse bezetter beslist om uit de Belgische kerken klokken weg te halen om ze te hersmelten en om te vormen tot oorlogstuig. In 1943 wordt op basis van dat besluit de grote klok uit onze toren weggehaald.
1964 : een nieuwe klok wordt aangekocht om de in 1943 geroofde grote klok te vervangen en zo hangen er opnieuw een grote en een kleine klok in de toren.
1990 : de toenmalige kerkfabriek verneemt, dat Nederokkerzeel in het kader van de herstelbetalingen voor oorlogsschade nog recht heeft op een grote klok. Om die herstelbetaling alsnog te kunnen verkrijgen, moet die klok echter wel effectief worden aangekocht. Twee grote klokken in de toren is echter van het goede te veel en zo ontstaat het idee om in plaats van een grote klok,verschillende kleine klokken te laten gieten, die dan een kleine beiaard vormen.
1991 : de klokken voor de kleine beiaard zijn gegoten, werden op zondag 24 februari 1991 feestelijk gewijd in onze kerk en nadien aangebracht in de toren. Sindsdien speelt de beiaard driemaal daags een melodietje aangepast aan de tijd van het jaar.
Even technisch : · de beiaard bestaat uit 9 klokken waarvan de zwaarste 259 kg en de kleinste 30 kg weegt en omvat de volgende tonen : Do, MI, FA, SOL, LA, SIb, SI, DO en RE. · aangezien het gewicht van de in 1943 geroofde klok bepalend was voor het totale gewicht van de klokken van de beiaard, werd voor die tonen gekozen om toch nog zoveel mogelijk melodietjes te kunnen spelen. Het ontbreken van de lage RE beperkte enorm het te spelen repertorium, maar met het gewicht van een lage RE klok konden toen vier kleinere klokken worden aangeschaft, wat meer mogelijkheden gaf. De techniek wordt ook aangepast: melodietjes kunnen vanaf heden nu ook rechtstreeks ingespeeld worden met een MIDI aansluiting en opgeslagen in het geheugen van het klokkenspel.
Begin 2013 : Okkeziel Bruist stelt de kerkfabriek voor om ter gelegenheid van hun tienjarig bestaan de beiaard uit te breiden met een 10e klok, namelijk de lage RE, een klok met een gewicht van 188 kg. De kostprijs van deze klok is echter te hoog om door Okkeziel Bruist en de kerkfabriek alleen te worden gedragen en zo wordt contact opgenomen met de gemeente om dit project financieel te steunen. Een kerkfabriek is gebonden aan strikte regels en wetten en een budgetwijziging voor 2013 was nodig om dit project te kunnen realiseren. Nadat de gemeente akkoord was financieel bij te dragen en ook het Bisdom akkoord was met de budgetwijziging kon de kerkfabriek de klok bestellen en werd ze op 23 september gegoten.
Op 9 november 2013 werd deze klok feestelijk gewijd. Emiel Carre, die in 1991 voorzitter was van de kerkfabriek en bij wie het idee van de beiaard ontstaan is, is peter. Jeanne Bohets de kosteres, die nog dagelijks, ondanks haar leeftijd, zorgt voor onze kerk is meter.
Uit dit project blijkt dat een idee dat op het eerste gezicht bijna onmogelijk te realiseren lijkt, door er samen de schouders onder te zetten, toch gerealiseerd kan worden en uitgroeit tot een positief verhaal.
Bovenaan staat de afbeelding van de Drie Koningen die ieder een geschenk brengen aan Maria, Jozef en Jezus. Je ziet er eveneens de os en de ezel op afgebeeld. De klok zal net voor Kerstmis de andere klokken vervoegen en met de Kerstperiode voor de eerste maal in harmonie met de beiaard luiden. De afbeelding onderaan is de bruiloft van Kana waar Jezus water in wijn veranderde en symbool staat voor het feesten.
De tekst in het latijn, in het midden, is de naam van de klokgieterij, de plaats en de datum waarop de klok gegoten werd. " EIJSBOUTS ASTENSIS ME FECIT ANNO MMXII." In het Nederlands klinkt het: "IJSBOUTS ASTEN MAAKTE ME IN 2013"
De grot
De Lourdesgrot te Nederokkerzeel werd opgericht rond 1880 door Petrus Antoon Mathijs uit Tildonk. Louise Peremans vertelde in 1973 op 86 jarige ouderdom in Nederokkerzeel het verhaal van de grot:" Petrus Antoon Mathijs was de voorloper die preekte over Lourdes. Meer dan 80.000 mensen kwamen er. De `Sussen ` van Erps-Kwerps, Steenokkerzeel, Kortenberg, Kampenhout en Berg kwamen op bedevaart naar de grot van Nederokkerzeel". De grot ontstond ten tijde van de Schoolstrijd 1879-1884. De familie Servranckx speelde hierin ook een belangrijke rol. Petrus Servranckx had verschillende kinderen:
· schoolmeester Louis Servranckx te Tildonk of te Winksele;
· schoolmeester van de Sussen en kerkmeester Felix Servranckx te Nederokkerzeel (hij had later een kleerwinkel te Diegem) en
· een meisje dat Moeder Overste werd te Wezemaal.
De rotsen van de grot kwamen uit het Liesterveld. Na Mathijs kwam de meid Wiske Bruyninckx uit Kortenberg afkomstig als voorleester. Ze was gehuwd met Coen uit Tildonk. Daarna kwamen haar kinderen Marie en Felix Coen. Marie Coen werd dan voorleester. Ze gingen ook op bedevaart naar het echte Lourdes. Rond 1895 gebeurde er een mirakel bij de grot van
Nederokkerzeel: Philomena Vergoes uit List liet er haar krukken achter. In de grot had men een verzilverde bol, het kussen van de `Sussen' met de medailles, korfjes, een schenking van Moeder Overste Servranckx uit Wezemaal en doodsbrieven van mensen uit Nederokkerzeel. Wanneer iemand overleed werd er de rozenkrans gebeden. Er was een winkel bij Marieke
Bruyninckx waar men litanies, boeken en paternosters kon kopen. Schuin tegenover de grot was er het café `Aan de grot'.
Petrus Anthonius Mathijs (Nederokkerzeel 15 september 1824-8 april 1899) was lid van de kerkfabriek, prefect van het Genootschap van de H. Franciscus Xaverius, lid van de derde orde van de H. Franciscus van Assisi, stichter der grot van O.L.Vrouw van Lourdes, gedecoreerd met de Burgerlijke Medalie van eerste klas. Hij kreeg ook een mis van het broederschap van O.-L.-Vrouw van Lourdes in de kerk van Nederokkerzeel. Hubert Verboomen herinnerde zich Peertoon met een hoge hoed bij de grot. In 1975 bezocht Henri Van Oppen de grot. In de grot stond de tekst `Ter zaliger gedachtenis van de overledenen', de korfjes, twee zeisen met de tekst
"Morgen gij
Hetgeen ik nu ben
Zult gij haast wezen
Jongheid ik verwagt U overal",
het hart met de initialen van Maria en de tekst "Men is verzocht hier
geen onnodig gesprek of gerucht te maken".
Achter deze grot lag een kruisweg en een kapel in rotsen met een
begrafeniskruis.
Op de binnenkoer stond de grot met O.-L.-Vrouw van Lourdes en vooraan Bernadette. Zijdelings naast Bernadette was er een kruisafbeelding. Op één van de kruisen las ik op het kruis zelf: links dood, rechts oordeel, boven hemel en onder hel. Boven het kruis stond de tekst `God ziet ons' en `Geloof zij Jezus Christus' Naast het kruis onderaan stond: `Spaar, 0 Heer, Uw volk'.
'Sieke' Stroobants-Bulens uit Kortenberg, de echtgenote van kunstschilder Felix Stroobants, ging jaarlijks op 'beeweg' naar de grot van Lourdes te Nederokkerzeel. Haar zoon Maurits Stroobants vertelde het als volgt. "Mijn bevalling was moeilijk verlopen en mijn moeder had beloofd als alles in orde kwam dat ze jaarlijks op 'beeweg' zou gaan naar Nederokkerzeel. We trokken van bij ons thuis in Kortenberg naar de Engerstraat bij 'Fey' waar onze grootmoeder ons opwachtte. Mijn moeder, mijn grootmoeder en ikzelf, een mannetje van 7 jaar, trokken dan naar de grot van Nederokkerzeel. Er naast was een winkeltje waar men kaarsen kon kopen om te offeren. Daarna trokken we terug via Erps naar Kortenberg. De belofte werd jaarlijks nageleefd".
Wanneer er in Schoonaarde-Erps iemand op sterven lag dan stuurde men Schoonaardenaren naar de grot van Nederokkerzeel om voor de stervende te bidden.